Mutluluk dediğimiz şey aslında matematiksel bir işlemin çıkan sonucu. Bir olay olur, beyin bunu algılar bir hormon salgılar mutlu olursunuz, başka bir şey salgılar kızgın olursunuz. Bu kadar...
Olaya böyle bakınca insan biraz bozuluyor aslında. Ne bileyim bütün hayatımın amacının birkaç hormona bağlı olması garip geliyor bana. İnsana bir serkeşlik katıyor. Düşünüyorsunuz, "Aman canım benim seretonin değerim düştü ondan bu mutsuzluk yoksa mutsuz olacak ne var." diyebilecek düzeye gelebiliyorsunuz.
Yani her şeyin bu kadar kurala bağlı olması , kader denilen olgunun bilimsel açıklaması gibi duruyor önümde. Ve ilaçlarla sağlanan mutluluğunda delilikten bir farkı kalmıyor.
Beyin denilen o muazzam organın sahip olduğu bir eksikliğin,onun aslında en muazzam tarafı olması da işi daha bir enteresan kılıyor. Çünkü beyin gerçek yaşanan bir olay ile hayal edilen bir olay arasındaki farkı algılayamıyor. İkisinde de salgıladığı hormonlar aynı. Bu da muhteşem bir hayal kurgucusunun yaşamının aslında muhteşem olabileceğinin bir diğer kanıtı oluyor ki,enerjiler ile ilgilenen insanların sözleri daha bir değerli oluveriyor bu bilgi ışığında.
Yani ne yapıyormuşuz, pozitif düşünüp kendimizi baştan yaratıveriyor muşuz...
Bu arada bunu yapmanın kolay yolunu bulan olursa aranızda bana da haber verin olur mu? Şu aralar her şeyi baştan yaratasım var:)))))
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder